สาเหตุของความเสียหายจากการหล่อแม่พิมพ์

ในการผลิตไดคาสท์ รูปแบบทั่วไปของความเสียหายของแม่พิมพ์คือรอยแตกและรอยแตก ความเครียดเป็นสาเหตุหลักของความเสียหายต่อแม่พิมพ์ ผลกระทบจากความร้อน ทางกล ทางเคมี และจากการปฏิบัติงานล้วนเป็นสาเหตุของความเครียด รวมถึงความเค้นทางกลและความเครียดจากความร้อน ความเครียดเกิดจาก:



（1） ในกระบวนการแปรรูปและผลิตแม่พิมพ์



1. ปัญหาคุณภาพการปลอมเปล่า แม่พิมพ์บางชนิดมีรอยแตกหลังจากผลิตเพียงไม่กี่ร้อยชิ้น และรอยแตกจะพัฒนาอย่างรวดเร็ว เป็นไปได้ว่าจะต้องคำนึงถึงมิติภายนอกเท่านั้นในระหว่างการตีขึ้นรูป ในขณะที่ข้อบกพร่องที่หลวม เช่น ผลึกเดนไดรต์ คาร์ไบด์ผสม โพรงการหดตัว และฟองอากาศในเหล็กจะขยายและยืดออกตามวิธีการประมวลผลเพื่อสร้างความคล่องตัว ซึ่งมี ผลกระทบอย่างมากต่อการเสียรูปในการดับ การแตกร้าว การเปราะบาง และแนวโน้มความล้มเหลวในระหว่างการใช้งาน



2. ความเครียดในการตัดที่เกิดขึ้นระหว่างกระบวนการขั้นสุดท้าย เช่น การกลึง การกัด และการไส สามารถรับได้ผ่านการอบอ่อนระดับกลาง



3. ความเค้นจากการเจียรเกิดขึ้นระหว่างการเจียรเหล็กดับ และความร้อนจากการเสียดสีจะถูกสร้างขึ้นในระหว่างการเจียร ส่งผลให้ชั้นอ่อนตัวและชั้นการแยกคาร์บอนออก ซึ่งช่วยลดความล้าจากความร้อนและนำไปสู่การแตกร้าวที่ร้อนและแตกเร็ว หลังจากการเจียรเสร็จสิ้นแล้ว เหล็ก H13 สามารถให้ความร้อนที่ 510-570 ℃ และคงสภาพไว้เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงทุกๆ 25 มม. สำหรับการหลอมด้วยความเครียด



4. การตัดเฉือนด้วยไฟฟ้าทำให้เกิดความเครียด มีการสร้างชั้นของชั้นสีขาวและสว่างที่อุดมไปด้วยองค์ประกอบไฟฟ้าและองค์ประกอบอิเล็กทริกบนพื้นผิวของแม่พิมพ์ซึ่งแข็งและเปราะ ชั้นนี้เองจะมีรอยแตกและความเครียด ระหว่าง EDM ต้องใช้ความถี่สูงเพื่อลดชั้นสีขาวสว่างให้เหลือน้อยที่สุด และต้องใช้วิธีการขัดเงาเพื่อขจัดออก และจะต้องดำเนินการอบชุบด้วยความร้อน การแบ่งเบาบรรเทาจะต้องดำเนินการที่อุณหภูมิแบ่งเบาบรรเทา



（2） ระหว่างการประมวลผลแม่พิมพ์



การอบชุบด้วยความร้อนที่ไม่เหมาะสมจะนำไปสู่การแตกร้าวของแม่พิมพ์และการขูดขีดก่อนเวลาอันควร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การแตกร้าวของพื้นผิวและการแตกร้าวจะเกิดขึ้นหลังจากการหล่อตายเป็นพันๆ ครั้ง หากนำการชุบและการแบ่งเบาบรรเทามาใช้เท่านั้น จากนั้นจึงดำเนินการกระบวนการไนไตรดิ้งที่พื้นผิว ความเค้นที่เกิดขึ้นระหว่างการชุบเหล็กกล้าเป็นผลมาจากการทับซ้อนของความเค้นจากความร้อนในระหว่างการหล่อเย็นและความเค้นทางโครงสร้างระหว่างการเปลี่ยนเฟส ความเครียดจากการดับเป็นสาเหตุของการเสียรูปและการแตกร้าว และความเค้นเกิดจากการแบ่งเบาบรรเทา



（3） อยู่ในกระบวนการผลิตแม่พิมพ์



อุณหภูมิที่ควรอุ่นแม่พิมพ์ก่อนการผลิต มิฉะนั้น เมื่อเติมของเหลวโลหะที่มีอุณหภูมิสูง จะทำให้เกิดความเย็น ซึ่งจะเพิ่มการไล่ระดับอุณหภูมิของชั้นในและชั้นนอกของแม่พิมพ์ ก่อให้เกิดความเครียดจากความร้อน และทำให้พื้นผิวของแม่พิมพ์แตกหรือแตกได้ ในกระบวนการผลิต อุณหภูมิของแม่พิมพ์จะสูงขึ้นเรื่อยๆ เมื่ออุณหภูมิของแม่พิมพ์ร้อนเกินไป จะทำให้เกิดการเกาะติดของแม่พิมพ์ได้ง่าย และชิ้นส่วนที่เคลื่อนไหวจะล้มเหลว ส่งผลให้พื้นผิวของแม่พิมพ์เสียหาย ระบบควบคุมอุณหภูมิความเย็นต้องตั้งค่าให้อุณหภูมิในการทำงานของแม่พิมพ์อยู่ในช่วงของ